پایگاه تخصصی احکام بانوان احکام بانوان از قبیل حیض یا قاعدگی، نفاس، استحاضه، غسل، مسائل زناشویی، حجاب و عفاف، محرم و نامحرم، ازدواج، طلاق، حقوق زنان و … 
پرسش . اگر زن مضطربه بیشتر از ده روز خون ببیند و همه اش یک جور باشد، تکلیف چیست؟
آیات عظام امام، خامنه اى و نورى: باید به عادت خویشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند. اگر عادت آنان هفت روز است، باید هفت روز حیض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر کمتر از هفت روز است (مثلاً پنج روز)، باید آن را حیض قرار دهد و بنابر احتیاط واجب در تفاوت بین شماره عادت آنان و هفت روز (در این مثال دو روز)، کارهایى را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد. اگر عادت خویشانش از هفت روز بیشتر باشد (مثلاً نه روز) باید هفت روز را حیض قرار دهد و بنابر احتیاط واجب در تفاوت بین شماره عادت آنان و هفت روز (در این مثال دو روز)، کارهایى را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهاى استحاضه (که انجام عبادت است) را به جا آورد و اگر خویشانش عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، بنابر احتیاط واجب باید هفت روز حیض و باقى را استحاضه قرار دهد.[۱]
آیات عظام بهجت و مکارم: باید مطابق عادت خویشان و بستگان خود (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) عمل کند؛ یعنى، روزهاى عادت آنها را معیار قرار داده و باقى را استحاضه بداند و اگر خویشانش عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، بنا بر احتیاط باید هفت روز حیض و باقى را استحاضه قرار دهد.[۲]
آیه اللّه تبریزى: در هر صورت باید ششش یا هفت روز را حیض و باقى را استحاضه قرار دهد.[۳]
آیه اللّه سیستانى: بنابر احتیاط واجب باید با دو شرط به عادت برخى از خویشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند و اگر خویشانش عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، باید عددى را بین سه تا ده روز حیض و باقى را استحاضه قرار دهد.[۴]
دو شرط عبارت است از:
۱. نداند اندازه عادت آن زن (که از نظر سن و مزاج مماثل اوست) مخالف با اندازه عادت خودش است.
۲. نداند اندازه عادت آن زن با اندازه عادت دیگر خویشانش، تفاوت دارد. اما اگر این دو شرط حاصل نباشد، مى تواند به اختیار خود از سه تا ده روز هر شماره اى را که مناسب با سن و مزاج او باشد، ایام عادت و بقیه را استحاضه خود قرار دهد و بهتر آن است که هفت روز قرار دهد.[۵]
آیه اللّه وحید: باید به عادت خویشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند. اگر عادت آنان شش یا هفت روز است، باید همان حیض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر کمتر از هفت روز است (مثلاً پنج روز) باید همان را حیض قرار دهد. بنابر احتیاط واجب در تفاوت بین شماره عادت آنان و شش یا هفت روز (در این مثال یک یا دو روز) کارهایى را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد و اگر عادت خویشانش از هفت روز بیشتر باشد (مثلاً نه روز)، باید شش یا هفت روز را حیض قرار دهد و بنا بر احتیاط واجب در تفاوت بین شماره عادت آنان و شش یا هفت روز (در این مثال دو یا سه روز) کارهایى را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد و اگر خویشانش عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، بنابر احتیاط واجب باید هفت روز حیض و باقى را استحاضه قرار دهد.[۶]
تبصره ۱ . اگر خویشان او عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، آیه اللّه فاضل مى فرماید: باید سه یا شش یا هفت روز و آیه اللّه صافى مى فرماید: باید شش یا هفت روز حیض و باقى را استحاضه قرار دهد.
تبصره ۲ . اگر عادت همه یا اکثر خویشان زن مضطربه هفت روز باشد، اکثر مراجع تقلید مى گویند: همان هفت روز را حیض و باقى را استحاضه قرار دهد و با توجه به اینکه آیه اللّه سیستانى در مسئله احتیاط واجب دارند، مقلدانشان مى توانند به فتواى اکثر عمل کنند و اگر عادت خویشانشان مختلف بود یا عادت نداشتند، چنانچه عدد شش یا هفت را حیض خود قرار دهد، به فتواى همه مراجع تقلید عمل کرده است.
[۱]. امام، تحریر الوسیله، ج ۱، غسل الحیض، م ۱۹ و توضیح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و نورى، توضیح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و تعلیقات على العروه، ج ۱ حکم تجاوز الدم عن العشره، م ۱ و دفتر: خامنه اى.
[۲]. مکارم، توضیح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و بهجت، وسیله النجاه، ج ۱، م ۲۶۱.
[۳]. تبریزى، توضیح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و منهاج الصالحین، ج ۱، م ۲۲۲.
[۴]. سیستانى، توضیح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و تعلیقات على العروه، ج ۱ حکم تجاوز الدم عن العشره، م ۱.
[۵]. توضیح المسائل مراجع، م ۴۸۹ و ۴۹۱
[۶]. وحید، توضیح المسائل، م ۵۰۰
